2012 yılı. Üsküdar-Kadıköy arasında çalışan sarı minibüslerden tekinde Kadıköy’e doğru gidiyorum. Senelerce Üsküdar’da yaşadığım için çok sık kullandım bu hattı. Neyse. Akşam saatleri, hava kararmış. Bu minibüsler daima dolu gider, eksik olmaz. Fakat son durakta 1-2 kişi ya kalır, ya kalmaz. Özellikle Rıhtım civarında yaşanan trafikten dolayı birçok kişi erken iner ve yürümeyi seçer. Hava güzelse tercihler bu yönde olur. Ya da son durağa varmadan inilmek istenen yere gelinmiştir, yine inilir.
O gece kimse inmedi minibüsten. İneceği yeri geçenler vardı, inmediler. Trafik vardı, yine inmediler.
Yanımda birisi vardı. Telefonda konuşuyordu. Milano Moda Haftası’ndan yeni gelmiş, karşıdaki kişiye bundan bahsediyordu. Anlatacağı çok şey vardı, ama telefonu acele bir şekilde kapatmıştı.
Herkes tek bir eyleme kendini kaptırmıştı o gece. Minibüste John Lee Hooker‘ın Boom Boom şarkısı çalıyordu. Herkes büyülenmiş ve ilk defa duymuş gibi dinliyorlardı. Belki de gerçekten ilk kez dinliyorlardı. Onu hiçbir zaman bilemeyeceğim. Fakat herkes büyülenmiş gibiydi, orası kesin. Parçaya bırakmışlardı kendilerini. Son durağa geldik. Ayak sürte sürte indik minibüsten. İndikten sonra tebessüm ile insanlar birbirine bakıyorlardı. Efsane bir ismi yeni keşfetmenin mutluluğuydu bu. En azından benim için öyleydi.
John Lee Hooker – Boom Boom
Boom boom boom boom
I’m gonna shoot you right down
Right offa your feet
Take you home with me
Put you in my house
Boom boom boom boom
A-haw haw haw
Mmm hmm hmm
Mmm hmm hmm hmmI love to see you strut
Up and down the floor
When you talking to me
That baby talk
I like it like that
Whoa, yeah
Talk that talk, walk that walkYou knocks me out
Right offa my feet
Woah ho ho ho
Oh talk, that walk that walk
Aw yeahWhen she walk that walk
And talk that talk
And whisper in my ear
Tell me that you love me
I love that talk
When you talk like thatYou knocks me out
Right offa my feet
Woah ho ho ho
Oh talk, that walk that walk
Aw yeah
Bir Cevap Yazın